Virtueel of echt?
Zijn we niet bezig om de voeling met de realiteit te verliezen? Leven we niet meer in een virtuele wereld dan in een echte? Het lijkt alsof we de technologie niet meer kunnen missen om te communiceren. De meest banale maar ook de meest intieme zaken gooien we op het internet. Onze internetidentiteit is belangrijker dan onze echte identiteit. Zouden we niet beter wat gas terugnemen? Sommige jongeren lijken alleen nog te functioneren in de context van het virtuele internet.
Bekijk en lees volgende bronnen. De eerste bron is een Engelstalig interview met dr. Aric SIGMAN: Psychologist warns of the Dangers of the Social Web. (Dit artikel werd ook becommentarieerd door Wilfred Rubens.) De tweede bron is een filmpje over twitteren.
INTERNATIONAL VISITORS OF THIS BLOG:
Please take part in our forum discussion and leave a reply.
This is our topic:
Aren’t we losing contact with real life? Some people seem to have a more real life in the virtual world of the internet. It seems that some people can’t do without technology to communicate. The most intimate details or stupid thoughts are thrown on the world wide web.
People like psychologist dr. Aric SIGMAN warn of the danger of the web. Read the interview and share your thoughts.
TEACHER AID 
Het aantal toepassingen en foto’s op je PC/Mac en ‘mobieltje’, het aantal vrienden in je adresboeken her en der en het aantal berichten in je diverse mailboxen bepalen hoe springlevend en populair je wel bent. Zonder Hotmail, Facebook, Twitter, iPhone & co ben je onbereikbaar, en dus dood. Doodsangst, daar draait het allemaal om. En om daaraan te ontkomen schakel je je GSM zelfs niet meer uit op een begrafenis. Of begin je na 4 minuten zonder berichten zelf berichten te sturen, in de hoop ook maar iets/om het even wat terug binnen te krijgen, als het ware om jezelf te bewijzen dat je nog leeft. Tegen 2015 moet meer dan helft van de Vlaamsche bevolking altijd en overal online kunnen zijn (dixit Van Kwikkenbedorven). Iedereen een iPhone! Nooit meer een boek lezen, muziek beluisteren, naar de cinema, of vrijen. Altijd (wachten op) het geluid van binnenkomende berichten. Luid, zodat iedereen weet hoe populair je wel bent. En altijd onmiddellijk checken wie of wat het is. Jouw inbox als infuus voor jouw leven. Zonder berichten ga je dood. Waarom begin ik nu opeens te kotsen?
Vandaag de dag bestaan er oneindig veel mogelijkheden om een leven in cyberspace op te bouwen dat al dan niet in het verlengde ligt van ons dagelijkse leven. Een virtueel leven kan beschouwd worden als een manier om je relaties te onderhouden, zowel met vrienden, familie en kennissen. Ook worden de netwerksites gebruikt om nieuwe vrienden te maken. Al te vaak gebeurt dit door personen die zelf geen sociale karakters hebben, en zo menselijk contact kunnen hebben zonder oog in oog te moeten staan met de gesprekspartner. Hier kan een virtueel leven als een ontsnappingsroute voor zwakkelingen beschouwd worden. Het is iets voor mensen die niet met de realiteit omkunnen of van zichzelf vinden dat ze een oninteressant leven leiden. Allemaal goed en wel, maar als dit voor sommigen de manier is om zichzelf “beter” te voelen kan hier toch niemand iets op tegen hebben. Of toch? Jezelf interessanter/knapper/slimmer voordoen dan je bent is een fluitje van een cent op sociale netwerksites. Maar de vrienden die je dan online maakt, behoren toch niet tot hetzelfde soort vrienden zoals je die in de realiteit zou maken. De tijd die doorgebracht wordt op netwerksites door deze mensen is dan, naar mijn mening, verspilde tijd. Het biedt geen meerwaarde aan hun leven, integendeel, ze gaan een vals leven leiden. Ik denk dat mensen die op deze manier vastgeketend zitten aan sociale netwerksites inderdaad gas terug moeten nemen. Zij dienen een stapje in de wereld te zetten, diepgaande gesprekken aan te knopen en face to face contacten te maken.
Persoonlijk vind ik Twitter belachelijk. Ik snap niet hoe dat mensen er zich mee kunnen bezig houden. Natuurlijk vinden bekende mensen dit leuk, maar dit komt omdat ze zo hun fans op de hoogte kunnen houden met wat ze bezig zijn. Zo blijven ze constant in de aandacht. Persoonlijk zou ik nooit op een site zeggen dat ik naar een restaurant ga. Wie dit toch doet, moet er rekening mee houden dat hij een deel van zijn privacy overboord gooit.
Het internet is een medium dat er eigenlijk nog maar pas is. Het zit in de beginfase. Zoals het er nu is, is er helemaal geen probleem. Er is niks mis mee je tijd te volgen en je overal bereikbaar te maken. Het is een revolutie die je volgens mij moet volgen. Het vergemakkelijkt je leven en verbetert de kwaliteit van je leven. Je blijft van alles op de hoogte in heel de wereld. Ik vind dit persoonlijk een grote vooruitgang. We moeten wel oppassen dat het niet gaat escaleren en dat we niet meer dingen gaan doen dan alleen maar achter pc of mobiel gaan kruipen.
Ik vind het allemaal een beetje zinloos, dat volgen van bv’s en dergelijke op Twitter, Facbook enz. Dit kan voor hevige fans misschien wel interessant zijn. Maar ik vind het zinvoller om het te gebruiken om bijvoorbeeld vrienden en familie te volgen die je niet vaak ziet. Mensen moeten ook nog zien dat ze zelf ook nog direct contact met mensen hebben en niet enkel via het internet en gsm.
Iemands leven volgen is boeiend. Maar hoe ver kan je hiermee gaan? Naar mijn mening is Twitter een bezigheidstherapie die je gebruikt wanneer je echt niets te doen hebt. Het is mogelijk dat mensen het fijn vinden om hun idool te volgen, maar ik vind dat je deze tijd beter met vrienden kan door brengen. Ieder van ons heeft nood aan privacy. Niet alles moet aan de grote klok gehangen worden, zulke informatie valt vaak in verkeerde oren.
Mensen die Twitter gebruiken of een iPhone bezitten, leven daarom niet alleen maar in een virtuele wereld. Als mensen in hun vrije tijd willen Twitteren of even hun mails willen checken op de iPhone, is dat even normaal als de krantenkoppen bekijken in je krant. Dit kan echter wel gemakkelijk een verslaving worden. Ik gebruik zelf mijn iPhone ook om te surfen. Zo kan ik vlug iets opzoeken of even op msn gaan i.p.v. iemand op te bellen. Ik vind het een handige tool om in contact te komen met mijn vrienden en om op de hoogte te blijven van de laatste nieuwtjes. De informatie die sommige personen online zetten vind ik soms wel belachelijk, maar het is natuurlijk hun eigen keuze wat ze publiceren en wat niet.
De wereld evolueert nu eenmaal mee met de technologie, en als de technologie het mogelijk maakt om contact te houden, en te communiceren met elkaar zonder uit je luie zetel te komen dan volgen de mensen ook snel.
De aandacht die je daar zelf aan schenkt, kies je uiteraard zelf, maar ik denk wel dat het belangrijk is om niet te blijven stilstaan. Zoals de uitdrukking zegt ‘Men moet meegaan met de tijd’ en men moet gebruik maken van de nieuwe mogelijkheden die de technologie biedt.
Zelf ben ik geen fan van Twitter omdat als je er een aanmaakt ben je toch een beetje verplicht om er af en toe eens iets op te zetten. Ik kies liever zelf tegen wie ik vertel wat ik ga doen, of wat ik aan het doen ben en via Twitter heb je deze controle niet.
Door het groeiend aantal mogelijkheden om in contact te blijven via internet, zullen meer en meer mensen ten prooi vallen aan deze gemakkelijke oplossing om ‘populair’ te zijn. Deze opmars is al enkele jaren bezig. Voor velen is dit slechts een makkelijke oplossing om bepaalde, niet-persoonlijke informatie met vrienden en kennissen te delen. Maar voor andere is dit een full-time bezigheid geworden, waardoor ze alle contact met de realiteit verliezen. Voor dit soort mensen moeten dringend behandelingen komen.
Sinds enkele jaren zijn de sociale netwerken en de verschillende virtuele mogelijkheden om iemand anders te zijn enorm uitgebreid. Er zijn zelf al “spelletjes” waarin men gewoon een nieuw leven lijdt, men kan iemand uitvragen voor een etentje, virtueel solliciteren voor een job, praten met vrienden etc. Door deze waanzinnige toepassingen beginnen mensen waanvoorstellingen te maken en beginnen de virtuele wereld te vermengen met de werkelijkheid.
Het fenomeen Twitter vind ik ronduit belachelijk. Zoals met vele dingen zijn hier ook altijd mensen die overdrijven. Andere sociale netwerksites zoals Netlog en Facebook blijven al bij al nog binnen de perken. Met Twitter heeft men het mogelijk gemaak om op het even welk tijdstip en om het even welke plaats je informatie op het net te zetten. Wat de mensen op het net zetten, dat kiezen ze zelf, als ze intieme en privé zaken op Twitter willen vermelden dan is dat hun keuze. Ik zal het in elk geval niet doen en ik keur het zeker ook niet altijd goed.
Ik vind Twitter wel kunnen. Ikzelf zit heb het niet en zit er dus ook nooit op, maar ik denk dat het wel handig is voor mensen die bijvoorbeeld fan zijn van iemand, om zo direct op de hoogte te blijven. Het is ook zoals ze in het filmpje al aanhaalden, dat je er zover in kan gaan als je zelf wil. Dus het is niet zo dat het altijd schadelijk is voor je privéleven, omdat je er op kan zetten wat je zelf wil.
Wat ik dan weer wel belachelijk vind, is dat mensen op hun PDA ed. constant zitten te kijken wat die mensen aan het doen zijn en daar dan ook nog op ingaan. Ook vind ik dat wat je erop zet binnen de perken moet blijven en je je privéleven en intiemere dingen voor jezelf moet houden.
Voor bekende mensen kan dit voordelen hebben om zo hun fans ‘tevreden’ te stellen. Doordat ze elke dag te weten komen wat hun idool aan het doen is en waar hij of zij zich bevindt. Door Twitter is er ook een lagere drempel om in contact te komen met hun idool.
Voor de gewone man kan Twitter ook handig zijn om bijvoorbeeld een soort van dagboek bij te houden van wat je die dag hebt gedaan. Zonder elk detail prijs te geven, maar je kan daar zo ver in gaan als je zelf wilt, maar je moet dan wel beseffen dat iedereen kan meelezen.
Het gevaar van Twitter kan ook zijn dat mensen geen echte sociale contacten meer gaan leggen. Ze doen zich voor iemand anders voor omdat alles toch achter de PC gebeurt. Bij wijze van spreke anoniem, je kan je voor iemand anders uitgeven zonder dat er een haan naar kraait.
Ik vind het wel leuk dat je zo snel dingen te weten kunt komen van mensen, maar ik vind het soms wel wat te ver gaan. Als je om het kwartier iets post op Twitter ben je echt al wel verslaafd bezig. Maar als je af en toe iets post, heb ik daar geen probleem mee. Je kiest er trouwens zelf voor wat je meedeelt en wat niet. Als je nu wil dat iedereen kan zien dat je een pruim aan het eten bent, of uit eten gaat,…enz. dan zit ik daar niets mee in.
Zelf erger ik me er niet aan dat sommige mensen niet zonder hun internetidentiteit kunnen. Iedereen maakt toch voor zichzelf uit in hoeverre men zijn privacy wil tonen aan de virtuele wereld. Persoonlijk kan ik deze technologie niet missen omdat ik er mee opgegroeid ben en nooit anders heb geweten. En het is nu eenmaal een feit dat we steeds meer in een digitale wereld leven en dit zal er de komende jaren niet op verbeteren zoals het er nu uit ziet.
Ik vind Twitter een beetje overdreven. Sommige mensen zetten persoonlijke dingen op Twitter waar andere mensen weinig zaken mee hebben. Het zijn misschien interessante weetjes, maar uiteindelijk lijkt het me allemaal nutteloos. Ik vind het meer een speeltje. Wel handig is dat je snel informatie kan verspreiden met je Iphone of BlackBerry. Zoals bijvoorbeeld een wielrenner die een koers heeft gewonnen, die kan dat dan vermelden op twitter. Maar met die info ben je tenminste nog iets. De vraag die mij vooral rond het hoofd hangt, is het maar een rage, of gaat het echt blijven bestaan?